انقدر باحاله که
مرد بنفش ۳۱۵
به نام خدا
متالیکا رو میگم! یه آهنگ جدیدی دارن به اسم here comes revenge اولش میگه:
little grave i'm grieving, I will mend you
sweat revenge I'm dreaming, I will end you
انقدررررررر تأثیرگذاره که میخوام پاشم برم یکیو بکشم هر چند خیانتی در کار نیست :|
حالا از این که بگذریم، چرا تکرار تمومی نداره؟! ناموصن، پابوسن، چرا آخه؟! کی پاسخگوئه؟! تا کِی من بشینم جلوی صفحهی لعنتی رایانه و با آهنگایی که بیشتر از صدبار گوش دادم هدبنگ بزنم و الکی وانمود به شادی کنم؟! خستما میدونی، ولی این خستگی ریشهی وراثتی داره :| پس جدی نمیگیرمش. زندگی جالبیه. سختیاش تموم میشه خب. همه چی که همینجوری نمیمونه. اصن قرارمون هم این نیس.
حافظا دهانت سرویس باد! چندین قرن گذشته و هنوز «ما ز یاران چشم یاری داشتیم/خود غلط بود آنچه میپنداشتیم» مصداق داره :)) رفیقی که سه روز یه سلام هم بهت نکنه، رفیقه؟!؟!