مرد بنفش

بنفش بپاش بر این خاکستر!

بال بال

مرد بنفش ۱۹۵

به نام خدا

روزی به آسمانت، آسمان شهر خرابت پرواز کن؛ پر باز کن. به روشن‌ترین خاکستر وجودت کورسوی بنفش امید را ببین. قصه‌ای دگر از پروانگی، از جنس دوبارگی!
آغاز کن بال بال زدن را نه در منجلاب چشمان مردم که بر آبی بی‌انتهای دریای بالای سرت.
«ژرف آژنگ»
دوشنبه،۹۵/۱۱/۴ ۱۶:۴۵ ۰

ادب

ژرف آژنگ

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
درباره

بی‌توقع می‌نویسم
التماسی برای خوانده شدن نیست!
التماس امیدواری اما
هست :)

از این برچسبا

شرح حال

ساز و دهل در منتهی الیه کولون پایین‌رو

موسیقی

اعتراض

شبیه چهره‌ام شدم

حقیقت حال حاضر

فقدان اعصاب

دنیای فانی

خستمه

شیخنا

ادب

انتقاد

شروع

به روز رسانی

معرفت

باران

زندگی یعنی طعم خوش ته‌دیگ

ممیزی

ترجمان

ژرف آژنگ

انبار
سر تا پاش
در معرض دید
مورد پسند بزرگان
چالشناک‌ها
بروبکس
مراجع